Jako najmłodsze dziecko kupca Kalmana Poznańskiego i Małki z Lubińskich, Izrael od wczesnych lat miał do czynienia z handlem.
W 1834, cała rodzina przeniosła się do Łodzi, aby spróbować finansowego szczęścia w Ziemi Obiecanej.
Zamieszkali w rewirze żydowskim
na Starym Mieście, przy ul. Podrzecznej 24, ojciec nabył prawo handlu towarami łokciowymi, czyli lnem i bawełną. Dzięki prowadzeniu sklepu w pomieszczeniach wydzierżawionych przy Starym Mieście, szybko dołączył do grona bogatszych kupców w Łodzi.
na Starym Mieście, przy ul. Podrzecznej 24, ojciec nabył prawo handlu towarami łokciowymi, czyli lnem i bawełną. Dzięki prowadzeniu sklepu w pomieszczeniach wydzierżawionych przy Starym Mieście, szybko dołączył do grona bogatszych kupców w Łodzi.
Ambicje, żyłka handlowa i praktyka odbyta podczas nauki
w Szkole Powiatowej Realnej Niemiecko-Rosyjskiej
na Rynku Nowego Miasta
 |
| fot.arch.Dominik Zoner - budynek po lewej(dziś to pl.Wolności) |
sprawiły, że w ciągu kilku lat Poznański pomnożył majątek otrzymany od ojca.
Zajmował się głównie handlem, skupował i sprzedawał towary, ale miał też niewielką manufakturę, będącą zaczątkiem późniejszego kompleksu fabrycznego.
Zajmował się głównie handlem, skupował i sprzedawał towary, ale miał też niewielką manufakturę, będącą zaczątkiem późniejszego kompleksu fabrycznego.
Marzeniem Poznańskiego
było posiadanie wielkiego (większego niż scheiblerowski) kompleksu przemysłowo-mieszkalnego złożonego z fabryki, dzielnicy robotniczej i rezydencji.
(to dzisiejsza Manufaktura)
Ponieważ pałac na przestrzeni kilkunastu lat od 1888 do 1903 roku, był kilkakrotnie rozbudowywany
i modernizowany, można dzisiaj powiedzieć, że jest w każdym stylu.
Twórcy największego pałacu fabrykanckiego w Europie to:
Hilary Majewski architekt miasta, który rozpoczął to dzieło.
Pałac zaczął zyskiwać obecną formę w wyniku przebudowy w 1898 roku według projektu Juliusza Junga i Dawida Rosenthala.
Trzeci etap trwający do 1903 roku to projekt Adolfa Zeligsona.
Anegdota mówi, że aby przedstawić projekt zgodny z oczekiwaniami właściciela, architekt Majewski zapytał Poznańskiego w jakim stylu ma być budowany pałac. Oburzony potentat krzyknął:
- Co znaczy, w jakim??
W KAŻDYM!!
Mnie stać na każdy!!!
Są tu elementy neorenesansowe, neobarokowe, secesyjne,
ale przede wszystkim narzucają się skojarzenia z architekturą francuską,
dlatego pałac przy ulicy Ogrodowej,
często nazywany jest
Łódzkim Luwrem.
Nad budynkiem dominują kopuły, które kryją reprezentacyjną jadalnię i salę balową.
A jak to się zaczęło...
Po zakupieniu przez Izraela Poznańskiego w 1877 roku narożnej kamienicy o skromnej elewacji
i budynku magazynowego
 |
| (posesja u zbiegu ulic Ogrodowej i Stodolnianej – dziś Zachodniej) |
obiekt reprezentacyjno-handlowy i mieszkalny.
Patrząc na te dwa "bliźniacze" zdjęcia jestem pełen podziwu dla wizjonerów którzy te wizje przekuli
w rzeczywistość.
Za chwilę wejdziemy do środka. Będziemy podziwiać kunszt tamtejszych rzemieślników
i cieszyć oczy wystrojem wnętrz.
cdn...
źródło: arch. Muzeum Miasta Łodzi, wikipedia,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz